De essentie van het werk van Etienne Desmet is de innerlijke coherentie tussen ‘energie’ en ‘gratie’. De vormelijke en inhoudelijke samenhang tovert ‘beelden’ die verhalen vertellen over verlangen en lust , vertedering en schroom. Ze stralen een energieke dynamiek uit van gesuggereerde beweging en tegelijkertijd betovert ze met een gratieuze kracht van introspectieve stilte. De beelden van Etienne Desmet gaan ook over het schizoïde in mensen en dingen, maar ook over eenheid , over aangetrokken en afgestoten worden, over omhelzing en afstandelijkheid, over fusie van gevoelens en mentale kracht, maar ook over de onmogelijkheid tot communicatie.
Vanuit deze impulsen creëert Etienne Desmet beelden die poëtische signalen geven om ons blijvend te verzetten tegen de hysterische verslonzing van onze levensbiotoop. In die zin blameren ze de domheid en de lelijkheid. Scherp , zuiver en tijdloos is de ‘beeltenis‘ van zijn sculpturen met hun magische kracht. Het zijn tekens van de ultieme pracht van de nutteloosheid!